شبی مجنون نمازش راشکست

بی وضودرکوچه لیلی نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود

فارغ ازجام الستش کرده بود

گفت:یارب ازچه خوارم کرده ای

برصلیب شب دارم کرده ای؟؟

خسته ام زین عشق دلخونم مکن

من که مجنونم تومجنونم مکن

مرداین بازیچه دیگرنیستم

این توولیلی تومن نیستم

گفت:ای دیوانه لیلایت منم

دررگت پنهان وپیدایت منم

سالهاباجورلیلی ساختی

من کنارت بودم ونشناختی

سهراب

گمان نمی کنم این دستها به هم برسند..

دودل شکسته درانزوابه هم برسند

ضریح ونذررهاکن بعیدمی دانم

دودست دور به زوردعابه هم برسند

کدام دست رسیده به دست دلخواهش

که دستهای پرازدردمابه هم برسند

شکوه عشق به زیرسوال خواهدرفت

وگرنه می شودآسان دوتابه هم برسند

فلک نجیب نشسته است وموذیانه به فکر

که پیش چشم من این دوچرابه هم برسند

نشانی ده بالابه یادمان باشد

مگردودوردرآن دورهابه هم برسند